Θέλω να πιστεύω ότι όλοι οι πολίτες με τις απόψεις τους επιθυμούν το μακροχρόνιο καλό της Θεσσαλονίκης. Άλλες δίνουν προτεραιότητα στην οικονομική της ανάπτυξη και άλλες στην ποιοτική της διαβίωση, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους έννοιες και έχουν τον ίδιο βαθμό αναγκαιότητας για τους πολίτες.

Συμφωνούμε όλοι πιστεύω, ότι η Θεσσαλονίκη πρέπει να γίνει μια ισχυρή οικονομικά πόλη, με σημαντικές θέσεις εργασίας για τους πολίτες της ώστε να ευημερούν, και παράλληλα να είναι μια ποιοτική και βιώσιμη πόλη.

Χρειάζεται καθαρό μυαλό, απαλλαγμένο από ιδιοτέλειες και φανατισμούς, για να “ζυγίσουμε” σωστά τα υπέρ και τα κατά των δύο απόψεων, που συγκρούονται σήμερα μεταξύ τους στο θέμα της Δ.Ε.Θ. Χρειάζεται να προκύψει μια ευρύτερα αποδεκτή απόφαση, για το συμφέρον της πόλης που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές! 

Η Πολιτεία πρέπει να βοηθήσει τη Θεσσαλονίκη!

Παρακολουθώντας τη συζήτηση των δύο εκπροσώπων του διχαστικού διλήμματος, σχετικά με το αν πρέπει να υλοποιηθεί στο κέντρο το ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΤΗΣ Δ.Ε.Θ. ή ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΤΗ ΣΙΝΔΟ, καταγράφω τις σκέψεις που προέκυψαν από αυτή τη συζήτηση.

• Ο κ. Τζήκας υπέρμαχος της παραμονής της Έκθεσης στο κέντρο της πόλης, υποστηρίζει:

1. την ΕΠΙΤΥΧΙΑ που θα έχει κάθε έκθεση όταν θα οργανώνεται, λόγω της κεντρικής τοποθεσίας της, αλλά και την ΠΡΟΣΦΟΡΑ της Δ.Ε.Θ. στην οικονομική ανάπτυξη της πόλης.

Οι Εκθέσεις που γίνονται στον χώρο της Δ.Ε.Θ., πιστεύει ότι ενισχύουν την τουριστική και εμπορική κίνηση της πόλης, που υποδέχεται περισσότερους από 250χιλ. επισκέπτες ετησίως.

Πιστεύει ότι η Έκθεση και οι Συνεδριακοί Χώροι εκτός κέντρου(Σίνδο), θα είναι υποτιμημένοι, σε σύγκριση με τους ανάλογους χώρους στην Αθήνα και άλλων ανταγωνιστικών πόλεων. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να οδηγηθούν οι νέες εγκαταστάσεις στην ερήμωση και άσκοπα τα έξοδα που έγιναν για αυτόν τον σκοπό.

2. για την αντιμετώπιση του κόστους ανάπλασης, προτείνεται η μέθοδος Σ.Δ.Ι.Τ., παρέχοντας στον ιδιώτη επενδυτή την εκμετάλλευση ενός μεγάλου επιχειρησιακού κέντρου για γραφεία, με ξενοδοχείο 150 κλινών, συνολικού ύψους 32μ. και παράλληλα ένα υπόγειο πάρκινγκ 1600 θέσεων για την εξυπηρέτηση της πόλης. (Αυτά για εκμετάλλευση 30-35 χρόνια και μετά επιστρέφουν στη Δ.Ε.Θ.),

Αυτά ίσως δεν τα επιθυμούν ανταγωνιστικές επιχειρήσεις γραφείων, ξενοδοχείων και πάρκινγκ της ευρύτερης περιοχής. 

Δήλωσε δε ότι, η ανάπλαση της Δ.Ε.Θ .στο κέντρο, θα αποδώσει το 50% του χώρου της σε δημόσια χρήση (110 στρέμματα με φύτευση 3-4.000 δέντρων) τα οποία θα συντηρεί η Δ.Ε.Θ., απαλλάσσοντας τον δήμο και τα δημόσια ταμεία από τα έξοδα.

Με πιθανή τη συνένωση γειτονικών χώρων πρασίνου (Αγ. Φωτεινή, Γ´Σ.Σ., πάρκο Ξαρχάκου στη νότια όψη), δήλωσε ότι θα προκύψει τελικά πάρκο 200 στρεμμάτων.

• Η καθηγήτρια Νομικής κα. Καμτσίδου υπέρμαχος της μεταφοράς της Δ.Ε.Θ. στη Σίνδο, αρχικά καυτηρίασε αυτήν την απόφαση που κατατέθηκε χωρίς ουσιαστικό διάλογο. Σε έναν σωστό διάλογο πρέπει να συμμετέχουν και πολλοί κάτοικοι της πόλης και κυρίως πολλοί εξειδικευμένοι επαγγελματίες της. Η κα. Καμτσίδου υποστηρίζει:

1. την ανάγκη πρασίνου στο κέντρο της πόλης με 200 στρέμματα για Μητροπολιτικό πάρκο, καλύπτοντας την έλλειψη της πόλης σε πολλούς πράσινους χώρους.

Το όραμά της, είναι να παραμείνουν στη βόρεια όψη τα διώροφα κτίρια της έκθεσης ως διατηρητέα, για μικρότερες εκθέσεις ή εκδηλώσεις και οι κύριες μεγαλύτερες εκθέσεις να γίνονται στη Σίνδο. 

Πιστεύει ότι αυτός ο σχεδιασμός θα κοστίσει λιγότερο, θα απαλλάξει την πόλη από την όχληση που προκαλούν οι εκθέσεις στο κέντρο και θα προσδώσει στην πόλη ένα πιο υγιές περιβάλλον.

2. για την αντιμετώπιση του κόστους αυτού του οράματος, πιστεύει ότι θα δοθεί ο χώρος για Έκθεση δωρεάν. Τα έξοδα δε για διαμορφώσεις, υποδομές, νέα κτίρια και εγκαταστάσεις, υποδομές κυκλοφοριακών συνδέσεων, διαμορφώσεις των κτιρίων που θα παραμείνουν στον χώρο της Δ.Ε.Θ. σε σύγχρονους εκθεσιακούς χώρους και τα έξοδα για τη δημιουργία του Μητροπολιτικού πάρκου 200 στρεμμάτων, δεν θα ξεπεράσουν τα 300εκ. ευρώ, που ίσως αντιμετωπιστούν από́ ευρωπαϊκά προγράμματα.

Και οι δύο απόψεις είναι αποδεκτές αλλά αφήνουν μερικά αναπάντητα ερωτήματα. Το πρώτο ερώτημα που γεννιέται είναι, “τι θα συμβεί αν στην περίπτωση ανάπλασης της Δ.Ε.Θ. χρειαστούν περισσότερα χρήματα από́ τα προϋπολογισμένα 300εκ.;” στο οποίο δόθηκε η απάντηση, ότι για να διατηρηθεί το προϋπολογισμένο κόστος θα περιοριστεί το οικοδομικό απόθεμα της Δ.Ε.Θ.

Δημιουργούνται όμως και άλλα ερωτήματα.

1. Όσο συνεχίζονται τα εμπόδια για την έναρξη του έργου και συνεχίζει η στασιμότητα, φυσικό είναι να αυξηθεί το τελικό κόστος! Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι φυσικό να κατασκευαστεί αργότερα μια μικρούλα Δ.Ε.Θ., προς ικανοποίηση των ανταγωνιστικών εκθέσεων άλλων πόλεων;
2. Στην πρώτη περίπτωση ενημερωθήκαμε ότι θα παραμείνουν στον χώρο, μόνο το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης MOΜuς, το μικρό ιστορικό περίπτερο της ESSO PAPAS, ο πύργος του Ο.Τ.Ε. και το Παλαί-ντε-Σπορ. Το ερώτημα είναι, οι σχεδιαζόμενες εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν και τα παραμένοντα κτίρια, θα αφήνουν τον αναγκαίο ελεύθερο χώρο, ακόμη και με την προσθήκη των στρεμμάτων της Αγ. Φωτεινής, ώστε να προκύψουν τα 110 στρ. για πάρκο;
3. Στη δεύτερη περίπτωση με την παραμονή των ανωτέρω κτιρίων και συγχρόνως των διατηρητέων κτιρίων στο βόρειο τμήμα της έκθεσης, όπως αναφέρθηκαν στην πρόταση για τη διοργάνωση μικρότερων εκθέσεων, προκύπτουν τα παρακάτω ερωτήματα. “Θα δημιουργηθεί πράγματι Μητροπολιτικό Πάρκο 200 στρεμμάτων, με τόσα διαφορετικά ενεργά κτίρια ανάμεσά του;“. “Θα παραμείνει το Βελλίδειο για να συνεχίσει να διαθέτει η πόλη ένα μεγάλο Συνεδριακό Κέντρο ή όχι;”. “Κι αν δεν παραμείνει, που θα γίνει το νέο;”
4. Η πρόσθετη περιοχή της Αγ. Φωτεινής, το πάρκο που θα δημιουργηθεί στη Δ.Ε.Θ., ο ζητούμενος ελεύθερος χώρος του Γ´Σ.Σ. και το υπάρχον πάρκο ΞΑΡΧΑΚΟΥ μέχρι το Δημαρχείο, μπορούν να συνενωθούν σε ένα ενιαίο πάρκο; Μπορεί η Λ. Στρατού από την ΕΡΤ3 να συνδεθεί διαγώνια απευθείας με τη Β. Γεωργίου μπροστά στο Δημαρχείο και να υπογειοποιηθεί μέχρι την οδό Αγγελάκη και το παρκάκι της προέκτασης Τσιμισκή;

Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι:

Η συζήτηση για το μέλλον της Δ.Ε.Θ. δεν είναι απλώς πολεοδομική ή περιβαλλοντική. Είναι βαθιά πολιτική, κοινωνική και αναπτυξιακή. Αφορά μια σημαντική υποδομή της Θεσσαλονίκης, παρόμοια με το Flyover και το Μετρό και αφορά το μέλλον και την ταυτότητά της! Αφορά τις ανάγκες των πολιτών και το ΟΡΑΜΑ για βιώσιμη ανάπτυξη του αστικού χώρου της και την οικονομική κατάσταση της κοινωνίας της. Ζητήματα που ενδιαφέρουν όλους.

1. Θέλουμε μια Θεσσαλονίκη εξωστρεφή, ισχυρή οικονομικά και ανταγωνιστική, με θεσμούς παγκόσμιου βεληνεκούς στο κέντρο της, ώστε να μην ξενιτεύονται οι νέοι της;
2. Ή μια πόλη βιώσιμη, ανθρώπινη, με περισσότερους ελεύθερους χώρους, περισσότερη ησυχία και κοντά στη φύση, αλλά με τις ίδιες με τις σημερινές επαγγελματικές συνθήκες;

Το πρόσθετο ερώτημα που μένει για εμάς είναι:
Ποια Θεσσαλονίκη θέλουμε να αφήσουμε στις επόμενες γενιές;
Είναι δύσκολο να συνδυαστούν σχετικά και τα δύο οράματα;