Η Θεσσαλονίκη, κατά κοινή ομολογία, αποτέλεσε για δύο χιλιετίες γεωπολιτικό και οικονομικό πόλο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Χτισμένη στο βασικό σταυροδρόμι βορά – νότου ανατολής – δύσης των Βαλκανίων με προσπέλαση στην Μεσόγειο, πρώιμα αναγνωρίστηκε ως ο γεωστρατηγικός πόλος της ευρύτερης περιοχής. Δεν είναι τυχαίο ότι αποτέλεσε κατά την Ρωμαϊκή περίοδο μια από τις έδρες της «Τετραρχίας» και στη συνέχεια κατά την Βυζαντινή και την Οθωμανική περίοδο, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη των Αυτοκρατοριών αυτών. Η απελευθέρωση της πόλης το 1912 και η ένταξη της στα στενά όρια του Ελληνικού χώρου κατέστησαν τον ζωτικό της χώρο ασφυκτικό. Έτσι η πόλη σε συνδυασμό με τους δυο παγκόσμιους πολέμους, τις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και την γενοκτονία του Ισραηλιτικού πληθυσμού της συρρικνώθηκε και έχασε την αίγλη της και το κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της.

Εξετάζοντας τις σημαντικότερες παρεμβάσεις και τα αναπτυξιακά έργα που πραγματοποιήθηκαν κατά τα 110 χρόνια ελεύθερου βίου συνάγονται τα εξής :

1. Οι θεσμικές αυτές παρεμβάσεις και τα έργα που υλοποιήθηκαν και περιορισμένα είναι και, το πιο σημαντικό, ο χρόνος υλοποίησης τους ήταν τόσο μακρύς (30 με 40 χρόνια περίπου το καθένα) ώστε η δυναμική ανάπτυξης και μετασχηματισμού της πόλης να αποσβεσθεί, χωρίς να προκύπτει στα χρονικά πλαίσια μιας γενιάς ευδιάκριτη μεταβολή της εικόνας της.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η περιφερειακή οδός Θεσ/νίκης σχεδιάστηκε το 1965 και ολοκληρώθηκε μόλις το 2005 χωρίς να εκπληρεί πια  τις κυκλοφοριακές απαιτήσεις ούτε κάν του 2005.

Το METRO έχει που σέρνεται από το 1990 εδώ και 30 χρόνια με αμφιλεγόμενη την έναρξη λειτουργίας του το 2023. Την ίδια περίοδο το Μετρό της Αθήνας λειτουργεί από το 2005 και έχει εξελιχθεί σε ολοκληρωμένο δίκτυο γραμμών.

Η ολοκλήρωση της 6^ης προβλήτας καρκινοβατεί εδώ και δεκαετίες.

Μόνο η Εγνατία οδός με τους κάθετους άξονες, το Μέγαρο Μουσικής και η αναβάθμιση του αεροδρομίου υλοποιήθηκαν μέσα σε 10-12 χρόνια χάρη στο ιδιαίτερο κυβερνητικό ενδιαφέρον.  

2. Όλα αυτά τα χρόνια του ελεύθερου βίου της πόλης και κυρίως μετά την είσοδο της στην Ε.Ε. υπήρξαν πολλοί οραματιστές που επιχείρησαν να προωθήσουν πολύ σοβαρά και μεγαλόπνοα σχέδια ανάπτυξης και έργα όπως:
3. Η υποθαλάσσια αρτηρία για μετατροπή της περιφερειακής οδού σε δακτύλιο.
4. Η σιδηροδρομική Εγνατία.
5. Πλέγμα υπόγειων παρκινγκς σε πλατείες της πόλης.
6. Η ανατολική εξωτερική περιφερειακή.
7. Η ζεύξη του Θερμαϊκού για τη σύνδεση του ΠΑΘΕ με τον ανατολικό κλάδο της Εγνατίας με παράκαμψη της Θεσ/νίκης
8. Το θαλάσσιο μέτωπο του Θερμαϊκού
9. Η περιφερειακή Fly Over κλπ.

Οι ιδέες, οι προκαταρκτικές μελέτες, ακόμη και οι σχετικοί διεθνείς διαγωνισμοί έμειναν τις πιο πολλές φορές στα χαρτιά.

3. Είχα την ευκαιρία να μετάσχω σε νευραλγικές θέσεις για σειρά από τα έργα της τελευταίας 35ετίας. Από αυτά άλλα υλοποιήθηκαν σε εύλογο χρόνο και άλλα έμειναν στα χαρτιά. Με βάση αυτές τις εμπειρίες μου εκτιμώ ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν συνειδητοποίησαν την υπεραξία που θα αποκόμιζε η χώρα με την υλοποίηση ενός φιλόδοξου προγράμματος ανάπτυξης της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής. Δεν μιμήθηκαν την πολιτική των μεγάλων αυτοκρατοριών που διαφέντεψαν για δυο χιλιάδες χρόνια την πόλη. Συμπιεζόμενες ανάμεσα στις μεγάλες ανάγκες αλλά και τα ποικίλα συμφέροντα ενός υδροκέφαλου Αθηναϊκού κέντρου πέντε εκατομμυρίων κατοίκων δεν μπόρεσαν να διακρίνουν τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής και να ρίξουν εκεί επαρκές βάρος.

Κλείνοντας εύχομαι τα έργα που σχεδιάζονται για τα άμεσο μέλλον να τύχουν σοβαρής κυβερνητικής στήριξης εντασσόμενα σε ένα συντονισμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα ώστε να υλοποιηθούν σε εύλογο χρόνο και να δώσουν έτσι νέα πνοή στην πόλη.